در میدانها زبانها را به دار آویخته اند
فریادها را به زنجیر کشیده اند
آزادی را ، در لابه لای ورقهای روزگار
فسون کرده اند
ای خفتگان:
دلهایمان را به بردگی بردند
آرمانهایمان را به حقارت کشیدند
ایمانمان را دزدیدند
بی هیچ سخنی آمدن
بی هیچ گلایه ای رفتن
نه من حرف ترا می فهمم
نه تو حرف مرا
کورها سالهاست که این سیاهی را تجربه می کنند
و ما امروز
خود را در آن غرق می بینیم
...
درود رونیک عزیز
پاسخحذفشعر بسیار زیبا و پر مفهومی بود . عاااااااااااااااالی بود