ای اهورا مزدا!
ای دانای دانایان !
آفریدگارا ! آفریدگارا ! آفریدگارا !
تا آتش جاودانت برپاست از تو یاری می جوییم
و تو را می ستاییم.
و تو را می ستاییم.
ای آفریدگار پاک ترا پرستش می کنیم
و به تو نیاز می آوریم.
و به تو نیاز می آوریم.
ای مزدا اهورا!
که بر همه چیز آگاهی و
بهتر می دانی که دیویسناها چه کسانی هستند !
و بهترین داوری میان نیک و بد.
پس ای مزدا اهورا از تو خواستاریم
مزدیسنایان ، نیکوکاران ، راستان و اشوان را یاری دهی
و از گزند بدکاران و «دیویسناها» برهانی .
ای خدایی که برترین برتری ها هستی !
ای خدایی که جهان را آفریدی ، آسمانها و زمین را آفریدی
انسان را آفریدی و شادی را برای انسانها آفریدی ،
تا در برابر , دیویسنایان , پیروز , باشیم
و بر تیرگی ها و تاریکی ها روشنایی ببخشیم.
ای هستی بخش دانا !
که وهومن از هستی توست .
ای مزدا !
که نیروی خرد و اندیشه به ما ارزانی داشتی
تا با این نیروی ژرف جستجو کنیم و با دیده ی دل بنگریم
که تویی سرآغاز و سرانجام همه چیز ـ
تویی سرچشمه خرد و اندیشه و
تویی آفریننده ی راستی و پاکی و تویی داور نیک مردمان جهان.
ای مزدا اهورا !
از هنگامی که به ما جان بخشیدی
و نیروی اندیشه و خرد ارزانی داشتی ـ
به ما این اراده را دادی
که آزاد بیندیشم و آزاد راه خود را برگزینیم.
ای خدای آزادی !
ای خدایی که سرچشمه ی آزادی از توست
و به ما آزادی دادی
تا برگزینیم « نیک یا بد » را و خود داور گفتار و کردارمان باشیم .
ای خدایی که آزادی از برترین خواستهای توست
و آزادیخواهان برترین هواداران تواند.
ای خدایی که همواره آزاد بودی و آزادی را دوست داری ،
و زیباترین زیبایی هایی را که به انسان ارزانی داشتی آزادی است.
این خواست توست
که هر کس به اراده ی خودش آزاد باشد.
که هر کس به اراده ی خودش آزاد باشد.
ای بزرگ ترین بزرگی ها !
بی تو نه بزرگی هست و نه بزرگ ...
ای خدای راستی ! ای خدای زیبایی !
هر آنچه زیباست از توست
و هر آنچه زشت از دشمنان تو ( اهریمنان ).
ای خدای خوبی ها و مهربانی ها ! ای خوب ترین خوبی ها ،
بی تو خوبی مفهومی ندارد ، مهربانی جایی ندارد !
ای آفریننده ی پاک !
که نیروی آفرینندگی به ما ارزانی داشتی
تا بیآفرینیم هر آنچه خواست توست ،
هر آنچه به آفرینش تو یاری رساند و نیکی بیآفریند .
و پویایی و پیشرفت جهان از آفرینندگی توست.
می پرستیم اهورامزدا را
و ستایش می کنیم
امشاسپندان و ایزدان را
و ستایش می کنیم
روان آفرینش را و کیومرس انسان نخستین و پادشاه پادشاهان را و کوروش بنیانگذار شاهنشاهی ایران
و می ستاییم آن فَرَهَر پاک اشو زرتشت اسپنتمان
را که روشنایی بخش جهان تیره و تار بود .
ستایش می کنیم
همه آفریده های نیک و پاک که بودند و هستند و خواهند بود.
ای اهورای پاک !
ستاینده ایم نژاد برگزیده ات را .
نژاد آریا را و مردم پاک سرزمینهای آریایی را ،
نژاد سروری و بزرگی ،
فرزانگی و آزادگی و جوانمردی!
می پرستیم سرزمین آریا , ، ایران را ،
سرزمین نژادگان و جوانمردان ،
سرزمین نژاد پاک آریایی.
سرزمین انسانیت و جاودانگی.
ستاینده ایم برترین برتری ها را ،
برترین سرزمین ، نژاد ، ملت ، تمدن و فرهنگ را
و پاسداریم سرزمین اهورایت را مردمانت را !
ای اهورامزدا !
ستایش می کنیم ایران را ،
سرزمینی که
نخستین جایگاه شناسایی توست.
سرزمینی که
جایگاه انسانهای برگزیده ی توست ،
جایگاه فَروَهَران و امشاسپندان و ایزدان.
سرزمین خوبی ها و بزرگی ها ، سرزمین فرزانگان و دانایان .
سرزمین جوانمردان و آزادمردان توست ،
سرزمینی که
جایگاه زنان و مردان برگزیده ی توست ،
سرزمینی که
انسانها از جایگاهی برابر و یکسان برخوردار بوده اند ،
سرزمینی که در آن نخستین پادشاه و پیامبر برخاسته .
سرزمینی که در آن نخستین پادشاه و پیامبر برخاسته .
سرزمینی که در آن زنان به پادشاهی می رسیدند
و نخستین پادشاه زن “ همای “ از آن برخاسته .
می ستاییم نیاکانمان را که برگزیده اند راه راستی را ،
نیک اندیشی را . و برمی گزینیم آنچه نیاکان فرزانه مان برگزیده اند .
و بر می گزینیم راه نیرومندی را
و می ستاییم درخشانترین درخشانی ها را ،
خورشید جاودان را ،
آتش زرین و درخشنده را که زیبا پُر فروغ و جاودانست
آتشی که شعله های خردگرایی و اندیشه ورزی را سرکش می کند .
و روشنایی بخش جهانهای تیره و خاموش است.
آتش درخشان ، با شکوه و بی پایان را می ستاییم .
پاکی را می ستاییم و آتش که سرچشمه ی پاکی هاست.
ای مزدا ستاینده ایم !
دانش بی پایانت را ! دانشی که به ما داده ای .
ای اهورامزدا ستاینده ایم !
دانایی بی پایانت را !
, نیروی شگفت انگیز خردت را !
که به ما ارزانی داشتی تا نیک بیندیشیم
و نیک و بد را با اراده ایی آزاد و با اندیشه ای ژرف برگزینیم.
ستایش گر آیین بهی هستیم و ایزدان مینوی .
و می ستاییم روان آفرینش را ،
وهومن را و فَروَهَر را و همه ی فَروَشی های پاکان و پارسایان را ،
و ستایش می کنیم
آن آتش جاودان و فروغمند بی مرگی را ! ستایشگریم
آن خورشید جاودانه تیزاسپ را.
ستایشگریم
خورشیدی که پگاهش و زرینه ی پرتو اَش گیتی را روشنایی و درخشان می سازد.
و ستایش می کنیم آن ذره های تابناک هستی ات را
که از چشمه ی نور خورشید تو می ترآود ،
این نوری که غبار تاریکی و آلودگی ها را می شویَد
و انسان و گیاهان و جانداران را شادآب و سرزنده می گرداند.
می ستاییم و بر پا می داریم نوروز را !
نوروز خجسته را ! نوروز پیروز را ! نوروز جمشیدی را !
که یادآور چنان دوران با فَر و شکوه سرزمین اهورایمان است.
که پیام آور شادی و , مهر است.
نوروز را که زایش جهان است ،
نوروزی که زایش طبیعت است .
نوروزی که زایش نخستین پیام آور توست !
